Michael Smulders

Dag Michael, kan je jezelf even kort voorstellen? Wie ben je en waar ben je actief?

Ik ben Michael Smulders, ben 31 jaar en woon in Peer (Limburg). Ik speel momenteel bij de Staafshooters in 1A in CBK Regio-Oost.

Hoeveel jaar ben je reeds aan het spelen?

Ik ben gestart zo’n 10 jaar geleden, na mijn zwaar ongeval met de motor. Ik kwam op café met kameraden en ze vroegen "Speel je eens mee?". Het fijne was dat ik terug kon rechtstaan tussen de gewone mensen en dus niet altijd moest zitten. En zo ben ik in de competitie gerold.

Op welke niveau’s heb je gespeeld?

Ik heb ondertussen op alle niveau’s gespeeld. De mooiste jaren waren toen we 3x na elkaar kampioen werden: eerst in 3de, het jaar erna in 2de en nog eens een jaar later in 1B. Dat waren 3 seizoenen met absolute een topploeg. We klommen samen van 3e naar 1e.

Kan je iets vertellen over je internationale carrière, je bent namelijk reeds meermaal kampioen geworden in het rolstoeltafelvoetbal?

Zoals iedereen weet zijn er om de 2 jaar wereldkampioenschappen tafelvoetbal. Zo’n 6 jaar geleden vroeg ik mij af “Zouden ze dat ook voor mindervaliden hebben?” en het bleek dat dit ook het geval was. Op die manier ben ik in contact gekomen met Michael Vanhoutte en zijn we samen naar ons eerste WK gegaan.

Ondertussen zijn we meermaals wereldkampioen in de landencompetitie. Daarnaast ook reeds 3 jaar dubbelspel kampioen en persoonlijk heb nu reeds 2 jaar het enkelspel gewonnen.

Qua niveau is het niet vergelijkbaar met de mannencompetitie, aangezien het fenomenaal is wat men kan op internationaal niveau. Ik geniet ervan om hen te zien spelen. De sfeer is die 4 dagen echt zalig

Het is echter heel leuk dat rolstoeltafelvoetbal bestaat. Al was in het begin wel even wennen om zittend te spelen.

Elk jaar komen er nieuwe landen bij, dus dat is heel erg leuk. Het enige probleem is dat het vrij veel geld kost en helaas heeft ieder land dit probleem.

Je bent titelhouder Battle of the Best (editie 2019), kan je daar wat meer over vertellen?

Goh, ik was het jaar ervoor voor het eerst uitgenodigd en toen ben ik samen met Jitse Goyens gegaan. We werden toen 9e, iets waar ik al heel blij mee was.

Dit jaar overtrof alles. Ik speelde samen met Peter Coninx, waar ik het open Limburgs kampioenschap mee gewonnen had. We gingen zonder verwachtingen, maar toch had ik stiekem wel wat getraind. We hadden allebei een absolute topdag.

We waren er allebei op de momenten dat het nodig was en zo kwamen we in de finale tegen Frederic Collignon. Dat we die ook nog gingen winnen was voor mij een droom. Eén van de mooiste overwinningen die ik ooit heb gehad!

Hoe bereid je jezelf voor op topwedstrijden? Hoeveel train je in een doorsnee week en hoeveel voor een belangrijke match?

Ik train thuis amper, aangezien ik dat heel moeilijk kan alleen. We proberen 1x per week met een deel van het team te trainen. Daarnaast speel ik best wel wat tornooien om beetje op niveau te blijven.

Voor een belangrijke match komt Peter meestal nog eens langs. Op dat moment nemen we alles nog eens samen door.

Hoe verliep het afgelopen seizoen in competitie? Wat waren de doelstellingen?

De ploeg wou kampioen spelen, althans dat was de ambitie.  Voor mij was het mijn eerste jaar in zo’n topploeg, dus was het wat afwachten. We zijn uiteindelijk 2e geworden achter Banzai.

We kwamen op de belangrijke matchen net iets te kort als ploeg. Peter en ik zijn wel 1 en 2 geworden in de ELO ranking dus voor ons is het seizoen wel geslaagd. Nu hopen we volgend jaar kampioen te spelen

Heb je verder nog doelen volgend seizoen?

Niet echt. Ik ben al heel blij met hoe dit jaar is verlopen. Het was meer dan ik verwacht had. Daarom wil ik graag Peter bedanken voor het vertrouwen en voor de vele lessen die ik opgestoken heb van hem.

Bedankt Michael Smulders, voor het mooie interview.