De zomerstop

Giovanni Diaz

Om de zomerstop te overwinnen gaan we elke week een interview publiceren met een bekende of misschien iets minder bekende speler of speelster. Aan de hand van een aantal gerichte vragen leren we de persoon beter kennen. Vandaag: Giovanni Diaz.

Dag Giovanni, voor de mensen die je niet kennen: wie is Giovanni Diaz?

Ik ben in de eerste plaats een vader van 2 kindjes. Iemand die graag actief bezig is maar toch veel tijd wil doorbrengen met zijn kinderen. Daarom zie je mij weinig op tornooien maar wel vrijdagavond (dan slapen de kids al)

 

Je bent dus vooral een competitiespeler, welk seizoen steekt er voor jou persoonlijk bovenuit?

Voor mij steekt het seizoen in de Chupitos (Ternat) erbovenuit. Dat was ons 2de seizoen in 1ste en we speelden daar kampioen op de voorlaatste (of laatste) speeldag tegen onze rechtstreekse concurrent Confrator. Voorafgaand stonden we 1 punt voor, dus gelijkspel was voldoende, maar als ik mij niet vergis wonnen we redelijk vlot 10-2(?), al ben ik niet helemaal zeker meer.

In mijn 2de seizoen 1ste al meteen kampioen spelen, dat was weinigen gegeven. Achteraf bleek het geen geluk te zijn want we speelden daarna nog veel kampioen in 1ste 

 

Met welke keeper speel je het liefste samen?

Tgoh, das heeeeel erg moeilijk. Persoonlijk kan ik moeilijk kiezen want iedere speler heeft zijn kwaliteiten en ik wil ook niemand tegen de borst stoten natuurlijk.

In mijn opkomende jaren speelde ik altijd samen met Stéphane Grimonpont.

Wij wonnen menig tornooien en kampioenschappen in 3e en 2de. We zijn ook samen Belgisch kampioen geweest in 2de dubbel.

Maar Stéphane had een groot minderwaardigheidscomplex: hij vond zijn eigen nooit goed genoeg om met mij te spelen, terwijl ik dat echt een topper in de goal vond. Maar 't was nooit goed genoeg voor zichzelf.

Op een bepaald moment besloot hij om te stoppen met kickeren. Toen is Bruno (Vander Goten) in mijn (kicker) leven gekomen. Alhoewel we in het begin (als tegenstanders) heel veel ruzie hadden met elkaar is Bruno 1 van mijn beste maten geworden. Raar hoe het leven soms loopt he…

Met hem heb ik heeeeel veel gespeeld en ook wel wat gewonnen natuurlijk. Hij is niet de meest technische speler en sommigen vroegen zich af waarom ik met hem bleef spelen aangezien er zoveel beteren waren. Bruno was 1 van mijn beste maten en ik won er nog mee ook, waarom zou ik in godsnaam veranderen?  Daarnaast is Bruno godverdomme een vreeeee goeien achterman eh! “De muur van Giesbergen”.

Ik heb veel titels aan hem te danken. Goed ja, tot ook hij besloot om er de brui aan te geven en een sabbatjaar in te lassen.

Toen ben ik met Robby (De Sutter) beginnen spelen. Die speelde toen al enkele jaren in mijn ploeg bij Ros Amigos, hij vroeg me regelmatig om samen te spelen maar ik ben altijd trouw gebleven aan mijn achterspelers (Stéphane en Bruno). Maar vanaf dat moment ben ik met Robby beginnen spelen en dat verliep/verloopt ook heel goed. Robby is dan ook in mijn ogen 1 van de beste achterspelers van Oost Vlaanderen.

Ik heb in de loop der jaren met nog heel wat spelers samen gespeeld maar in grote lijn heb ik altijd mijn vaste achterspelers gehad zoals je kan zien. Die allen heel verschillend zijn qua speelstijl maar wel allemaal beren van achterspelers. (in mijn opinie).

 

Op welke manier bereid jij je mentaal voor op een match? Heb je bepaalde gewoontes of iets dat je steevast doet om een match tot een goed einde te brengen?

Eigenlijk heb ik heel weinig tot geen gewoontes voor een match. (buiten een paar ballen sjotten voor de feeling). Maar ik teer eigelijk heel hard op mijn talent .

Veel spelers steken bepaalde zaken meteen in hun hoofd, iets gladdere bak, beetje pech, iets losser mannetje.

Ik heb dat veel minder: we zien wel en als ge beter zijt, dan klopt je hem wel. Tenzij je zoveel pech hebt dat het onmogelijk is, maar dat gebeurt 1 op 1000 matchen, dus infeite heb je altijd alles zelf in de hand.

Het enige wat ik kan zeggen is dat ik enorm veel stress heb. Mensen zien dat niet aan mij en zeggen steeds: “Gij staat daar zo precies of 't kan u niets schelen. Zo nonchalant.”, maar niets is minder waar. Vanbinnen ga ik heel vaak dood en ben ik een vrij onzeker persoon (hoewel ik anders overkom, I know).

De statistieken zeggen me dat ik niet onzeker hoef te zijn maar toch begin ik 80% van de matchen in 1ste met het gevoel, ik ga toch geen 0/6 halen eh vandaag want die mannen spelen ook wel goed, etc...  (IEDERE vrijdag denk ik daar wel aan).

Achteraf haal ik meestal 5 of 6/6 en dan heb ik natuurlijk wel veel vertrouwen ma das normaal he.

 

Wat zijn de doelstellingen voor volgend seizoen? Zijn er inkomende of uitgaande transfers bij Ros Amigos?

Tgoh, volgend seizoen is het bedoeling dat ik reserve sta. Ik ga nog heel weinig komen omdat ik sowieso heel weinig tijd/energie heb op er iedere vrijdag te staan.

Mijn voorlopige weekplanning ziet er als volgt uit:

Maandag (vrij), dinsdag trainen, woensdag training geven u12, donderdag trainen, vrijdag training geven + zaalvoetbal, zaterdagmorgend match u12. 's Middags match heren en 's avonds zaalvoetbal en daarna op zondag zaalvoetbal in Herzele. Tussendoor ook nog voor de kindjes zorgen en gaan werken...

Het probleem is ook dat de kicker zo laat gedaan is. Ik moet iedere zaterdagmorgend om 7.30u  opstaan voor de match van mijn U12. Geloof mij, zo 13 kinderen van 11j in bedwang houden en ze bijsturen tijdens de match vergt enorm veel energie, maar ik doe het graag.

Bedankt Giovanni, vergeet zeker niet om toch ook af en toe tijd vrij te maken voor tafelvoetbal!